زیلوی رومیزی و صندلی اداری

توضیحات

زیلو بافی یکی از هنرهای درخور توجه ایرانیان بوده است و از ظواهر امر چنین برمی‌آید که قدمتی بس طولانی در تاریخ هنر و فرهنگ ایران زمین دارد. اینکه چرا سرزمین ایران مهد تولید زیباترین و ارزشمندترین آثار فرش‌ بافی جهان شده است، محل بحث و گفتگوهای بسیار بوده، اما آنچه در این آثار رخ می‌نماید نشان از ذوق سرشار ایرانیان دارد که سعی در هر چه زیباتر کردن محیط زندگی خود داشته‌اند و تا حد امکان در تنوع و گونه‌گونی در پی این زیبایی بوده‌اند.زیلو نیز یکی از این هنرهای با ارزش بوده که نشان از دقت نظر و نگاه ظریف و زیباپسند ایرانیان دارد. این را که این هنر نخست از کدام نقطه از ایران بزرگ برخاسته، به درستی نمی‌توان مشخص کرد؛ چرا که تاریخی دقیق وجود ندارد و منابع مکتوب نیز دارای آن چنان اطلاعاتی نیستند که بتوان از روی آنها سوابق تاریخی این فرش را بررسی کرد. در منابع تاریخی موجود نیز مشخصاً به زیلو پرداخته نشده و تنها هرکجا نامی از بنایی، خاصه مساجد، بوده است، در توصیف موقعیت و دارایی‌های آن مسجد نامی از زیلو نیز به میان آمده است؛ باتوجه به اینکه این نوشتارها نیز اطلاعات کمی از زیلوهای بعد از اسلام به دست می‌دهند و مطلبی درباره ویژگی‌های این هنر در قبل از اسلام ندارند.

زیلوی یزد اگرچه با کتیبه‌ هایش هویتی انکار ناپذیر دارد و هر مسجد و مکان دینی در سراسر ایران نشانی و فرشی به یادگار از این خطه دارد، جای تأسف است که امروز درگذر زمانه، آن هم در مراکز اصلی تولید و بافت آن، یعنی شهر میبد و اردکان ، این هنر مهجور مانده و در میان فرش‌ها و زیراندازهای ماشینی گرفتار و رو به نابودی است. میبد را باید یکی از مراکز مهم تولید زیلو دانست و بی‌شک در گسترش و رونق این فرش، میبد سهم بسزایی داشته است؛ چرا که شاهکارهای موجود هنر زیلوبافی متعلق به استادکاران و بافندگان میبدی است. نکته درخور توجه آنکه با همه ویژگی‌ها و اهمیتی که این فرش داشته، پژوهشی درخور تأمل در این هنر نشده است؛ درحالی که هر یک از ابعاد مختلف این هنر ظرفیت پژوهشی مستقل دارد.خاستگاه هنر زیلو بافی دراستان یزد محلی به نام بشنیغان در میبد بوده که از این محل به جاهای دیگر رواج یافته است. به دلیل شباهت زیاد زیلو به حصیر، در نقش و بافت، می توان احتمال داد که زیلوبافی مرحله تکمیل یافته حصیربافی است و بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته اند.زیلو در نقش و بافت شباهت بسیاری به حصیر دارد و همانند حصیر یکی از موارد استفاده آن در مساجد، مصلی و اماکن متبرکه است. کارشناسان احتمال می‌‌دهند که زیلو بافی تکامل شیوه بافت حصیر باشد.

زیلو فرشی است که در اندازه های استاندارد ۴*۳ و ۱*۵/۲ و ۳*۲ و سفارشات گوناگون ۹۰ سانتیمتر و ۱۵۰ سانتیمتر، ۱۸۰ سانتیمتر، ۲۲۵ سانتیمتر برای بافت های زیر انداز و سجاده و غیره بکار می­رود. بر اساس شواهد و منابع موجود فرشهایی در مساجد و تکایای موجود است که طول ۲۰ متر و ۱۸۰ متر و ۱۱۶ متر به خود اختصاص داده اند .زیلو هایی که بیشتر مصرف خانگی دارند، این نوع زیلوها بیشتر جوهری و به رنگ آبی و گلی بافته می‌شود. قیمت این نوع زیلو در مقایسه با انواع دیگر ارزان تر است.زیلو هایی که مخصوص استفاده در مساجد است و معمولاً به رنگ آبی و سفید است.زیلو هایی نفتال که ازمرغوب ترین نوع است و به رنگ سبز و نارنجی بافته می‌شود و قیمت آن ها هم نسبت به بقیه رنگ های زیلو ها بیشتر است.برخی از ایرانگردان خارجی نیز در سفرنامه‌های خود از زیلوی میبد یاد کرده اند. سر پرسی سایکس، نماینده نظامی انگلیس در ایران به هنگام عبور از میبد می‌‌نویسد:«این گلیم‌های قرمز بافت میبد از شهرت خاصی برخوردار است…» و مرادش از گلیم همین زیلو است. زیرا گلیم بافی در میبد مرسوم نبوده است و اطلاق گلیم به زیلو از نظر تشابهی است که بین بافت این دو وجود دارد.